Menu principale:
Breve corso online
La copą
Su, 'nt la doja piemontčisa, versa 'ncora lņn ch'a-i resta
- dņpo l'łltima batņsta - dņpo l'łltima tempesta -
dėl vinčt ch'i dėsbotiavo quand ch'a l'era 'l di dla festa,
ch'i na bčivo na copą.
Da col temp che 'd rņbe neuve pņch pėr vņlta a son frustasse,
che 'd person-e a j'ero 'nsema che peuj dņp son separasse
e che 'd file 'd teste ąute son dventą dle teste basse,
ma 'l vinčt l'é nen cambią.
Guarda 'n pņ come ch'as guerna ciąir e san, fin e sincer:
com'a scapa da 'nt la bota, com'a fris ant ėl bicer,
quasi quasi ch'as dirģa ch'a l'han mach tiralo jer
da 'nt le crņte dėl Monfrą.
Versa pura sensa gena; l'é pa un vin ch'a dą a la testa.
Lassa pura ch'a n'arlegra e ch'an buta 'l cheur an festa.
Se la doja l'é 'n pņ frusta, l'é perņ na doja onesta,
l'é la doja 'd nņstra ca.
Giontje ansema le memņrie dėl bon temp ch'a l'é passaje,
le miserie e le baldņrie, le strachėsse e le bataje,
le passion ch'a s'anviscavo come 'l feu da le buscaje,
le speranse e j'ilusion.
E ij soris ch'a tėrmolavo sle bochin-e moscatele,
e ij basin ch'i vendumiavo sota ij brombo dle tirele,
e le cņse antiche e triste, e le cņse antiche e bele
ch'i na faso na canson.
E cantomla ancor na vņlta con la bela companģa,
con la vos ch'a treuva ancora le volade d'alegrģa,
mentre fņra - an mes a l'ombra - j'é la Mņrt ch'a fą la spģa
pen-a lģ, virą 'l canton.
Ma sa j'é, guardomla an facia. Soma gent ėd bon-a rassa
Sģ ch'a-i fą se j'ani a chėrso - se la vita a nė strapassa.
L'oma forse 'l sangh pģ mąire - la caviera meno s-ciassa,
ma 'l cassiņt l'é sempre bon.
Na canson dla nņstra tčra fą pģ gņj che na cocarda,
quaicadun a la dėspresia, ma l'é n'ąnima bastarda.
Noi ch'i soma 'd marca franca la cantoma a la goliarda
con na fiama 'ndrinta a j'euj.
E 'ntratant ij gran a sponto, e ant le vigne ij branch a buto,
e ant le ca j'é le maraje ch'a travajo e ch'a discuto.
Gnun-e tėmme ch'i sė sperdo. Quand che ij pare a stago ciuto
s'ancamin-o ij nņstri fieuj.
da Fruta madura, 1931
audizione: mp3
Il caricamento puņ richiedere qualche tempo
Anvischesse = accendersi
Brombo = tralcio
Buscaje = rami secchi
Buté = germogliare
Canton = angolo
Caviera = capigliatura
Chėrse = crescere
Ciuto = zitto
Copą = bicchiere
Crņta = cantina
Dėsbotié = stappare
Doja = boccale, brocca
Frisé / frissé = frizzare
Frustesse = consumarsi
Gena = timore
Gionté = aggiungere
Gņj = gioia, piacere
Guernesse = conservarsi
Mąire = magro
Maraje = insieme di ragazzi
S-ciass = folto
Strachėssa = stanchezza
Tėmma = timore
Tirela = filare di vite
Viré = girare
Nota biografica
Il mondo poetico pascoliano trasfigurato in unestetica verificata nella tradizione e sublimata da una religiositą popolare č il mondo del primo grande poeta del Novecento letterario piemontese: Nino Costa.
La sua preparazione umanistica lo rese sensibile alla poesia espressa dai giovani poeti crepuscolari il cui spirito egli talvolta manifesta con la posizione di umiltą, di tenerezza e di ironia che egli assume nei confronti delle cose, del mondo e di se stesso. [Camillo Brero, Storia della letteratura piemontese, vol. III, p.20]
Nino Costa nasce a Torino nel 1886 e ivi muore nel1945. Tra le opere pił importanti si citano: Mamina (1922),
Sal e pčiver (1924), Brassabņsch (1928), Fruta madura (1931), Rņba nņstra (1938), Tempesta (uscito postumo nel 1945).